Binemedim Uçağa,
Yakında Onu da,
Çözeceğim!..
Yok Öyle Bi' daha,
40 Dakikalık Yolu,
6.30 Saat Çekmek!....
Ama Yine de Bulacağım,
6.30 Saatlik,
Otobüs Yolculuğunun,
İyi Tarafını!.....
.
.
.
.
.
.
.
Kesintisiz Okudum,
Durmadım Okudum,
İstanbul’a geldiğimde,
Okuduğum Son Satır….
‘’ Cerulean Blue,
a color caught between the skies of day and night ‘’
Otobüsden İnerken,
Koltuk Numarasına,
İlişti Gözüm,
No. 39!..
Kendi Kendime,
Gülümsedim!...
Tam Yaşına Oturmak,
Demek Böyle Bir şey….
Sonra Aklıma,
Okuduğum Son Satır Geldi,
İçimden Yaş 39 da,
Cerulean Blue gibi,
Ne Gündüz Ne Gece,
Gökyüzünde……
Tam Arada Kalmış,
Bir Renk………..
Nimir-Ra
1 yorum:
Güzel bir rastlantı olmuş Ayşe'cim :)
Ben bu arada kalmış yılları sevdim. Olgunluk çağı diyorum ben bu 35-45 arasına...kimileri için ürkütücü rakamlar biliyorum, ama beni henüz negatif etkilemedi bu yıllar. Belki de hâlâ içimdeki çocuğu fazlasıyla duyumsamamdan kaynaklanıyor. Kim bilir ?
Yorum Gönder