BÖ! 2010 (2inci mi Olduk?)

Eylül 2008’de başladığımız Ayşe’nin Kitap Kulübü serüvenimizi, Mart 2009’da tüm acemiliğimize rağmen açtığımız blogumuzla renklendirdik.

Blog konusunda çok tecrübeli değildik belki, ama 13 kişiydik ve bir elin nesi var, iki elin sesi var düşüncesiyle “biz bu işi yaparız” dedik.

Aylık okuduğumuz kitaplarımızı, sunum gecelerimizi anlattığımız “Yansımalar” yazı dizisini, sunum kitaplarımız haricinde okuduğumuz kitaplarımızı, Orhan Kemal Roman Ödülü almış eserleri, seyrettiğimiz filmleri, sevdiğimiz sanatçıların videolarını, seyahatlerimizi, hissettiklerimizi, düşüncelerimizi blogumuzda yayınlamaya başladık.

Bloga giriş yapmak için kimi zaman işlerden vakit bulamadık, kimi zaman mevsim değişikliklerinden etkilendiğimizi söyledik. An geldi, her gün yeni bir giriş yaptık. İstedik ruhumuzu, duygularımızı, kısaca bizi yansıtsın.

Sonra bir gün, ofis arkadaşım Ömer, BÖ! 2010 yarışmasından bahsetti. Bir anlamda bu yarışmaya katılmamıza ön ayak oldu.

Kayıt olduk. Blogumuzu takip eden değerli arkadaşlarımıza duyurduk.

Onlar oy, değerli jüri üyeleri ise son kararı verdiler.

Ve blogumuz, BÖ! 2010’da, Topluluk Kategorisi’nde ikinci oldu.



Ne yazık ki, ödülümüzü almaya tüm kulüp üyeleri bir arada gidemedik. Davetiye sadece bir kişilikti. Aramızda konuştuk. Sonuçta ödülümüzü almaya ben gittim.

İlk defa böyle bir görevle onurlandırılmıştım. Ödül töreninin yapıldığı Fenerbahçe Faruk Ilgaz Tesisleri’ne gittiğim andan itibaren heyecanımın yüzümden anlaşılacağını düşünerek tedirgin oldum.

Asıl heyecanı ise ödüllerin verilmeye başladığı an hissettim. Soğuk terler döküyor, heyecandan dizlerimin bağı çözülüyordu. Bir yandan da soğukkanlılığımı korumaya çalışıyordum.

Ödül törenine giderken sadece ilk üçe girdiğimizi biliyorduk. Sıralamayı tören esnasında öğrenecektik.

Anonslar yapılırken, kalbimin sesi tüm salonda yankılanıyordu sanki.

Ve sunucu Topluluk Kategorisi ikincisi olarak bizi anons ettiğinde, oturduğum sandalyeden nasıl kalktım, sahneye nasıl çıktım, plaketi nasıl aldım hiç hatırlamıyorum.

Yüzümde patlayan flaşlarla kendime geldim.



İçimden, o an yanımda olamayan blog dostlarıma ikinci olduğumuzu duyurdum. Bizi oylarıyla destekleyen blog izleyicilerimize, facebook hayranlarımıza, bizi tweetleyenlere, eşe, dosta, akrabaya binlerce teşekkürlerimizi fısıldadım.

Ama buradan da yazılı tekrarlıyoruz; TEŞEKKÜRLER!

Peyman