TONY BENNETT

Bütün yıla dağılan her türden müzik etkinliğini, sınırları içinde yaşadığım bu şehrin enerjisine, canlılığına, kozmopolit yapısına çok yakıştırıyorum.

Caz dinlemek ise bir başka güzel oluyor bu şehirde.

Belki de şehrin dünya üzerindeki yegâne coğrafi özelliğini hatırlattığı, böylelikle özel ve aslında çok güzel bir şehirde yaşadığımız bilincini uyandırdığı, belki zaman zaman ondan uzaklaşmamıza yol açan keşmekeşini, düzensizliğini, farklı kültürlerin bir arada olmasının verdiği serkeşliği bembeyaz bir karın toprak anayı örtmesi gibi tüm olumsuzlukları örtüp unutturduğu için…

Bu şehrin yıldızlı akşamlarına çok yakıştığı için…

Mistik atmosferini bir yağdanlıktan taşan rayihalar eşliğinde bize taşıdığı için…

Caz üstatlarından Tony Bennett’ı bu yıldızlı akşamlardan birinde dünya gözüyle izlemek ise duyguların en şâşalısıydı.

Sicilyalı göçmen bir ailenin çocuğu olarak 1926 yılında New York City’de dünyaya gelmiş bu güler yüzlü sanatçının parçaları “gülümseme”nin evrensel nimetinden faydalanmayı kendine ilke edindiğini anlatırcasına yorumlaması kendine has bir hava katmıştı.

Asıl adı Anthony Dominick Benedetto olan sanatçıya Tony Bennett adının Bob Hope tarafından verildiğini açıklayan sanatçının seyirci ile sıcak bir iletişim kurması, onun 86 yaşındaki ihtiyar sevimli delikanlı tavrını gözler önüne seriyordu.

Birbirinden güzel şarkılarla bizi bambaşka bir dünyaya savurdu.

Tony Bennett’ı seyrederken caza gönlünü vermiş erkeklerin tavırlarında bir asalet, nezaket, centilmenlik saklı olduğunu düşündüm. Sanki şarkıların o güzel sözlerindeki naiflik, onları icra eden sanatçılarla bir bütün olmuş, rolünü çok iyi taşıyan, canlandırdığı karakterle bütünleşen bir aktör edası hissettim.



Koyu renk pantalonu, mavi gömleği ve ekru ceketi içinde bir İtalyan şıklığı ve zarifliğindeydi. Aslında bu sadece giyim tarzıyla üzerine yerleşmiş bir zarafet değildi. 10 yaşındayken kaybettiği babasının sanatla, edebiyatla dopdolu yetiştirdiği küçük Anthony Dominick Benedetto’nun edindiği yaşam tarzıydı.

Müzikle büyüyen çocukların genetik zenginlikleri kendinde barındırmasına bir örnek olarak tanıdığımız genç sanatçı Antonia Bennett’ın ise asla gün içinde dinlemeyi tercih edeceğim yeni nesil caz sanatçılarından olamayacağına karar verdim. Sesi ve yorumu beni hiç etkilemedi. Bir dinleyici olarak şarkı söylerken benim odak noktam olamadı. Tek sempatik bulduğum, babası ile yaptıkları düette dans etmeleriydi. Mini gösteriyi seyredilir kılan da bence Tony Bennett’ın babacan tavırlarıydı.

Orkestradan da söz etmeden geçemeyeceğim. Hepsi birbirinden başarılı, tahminimce 60 yaşın üzerindeki piyanist, gitarist, baterist ve kontrbasçının yaşlarına rağmen sergiledikleri performans büyük alkış aldı. Hissederek, aşkla, tutkuyla çaldılar bütün gece.

Hiç bitmesin istedik. Sahneden ayrıldığında alkış tuttuk. Lütfen bir daha diye tezahürat yaptık.

Hatta istedim ki Tony Bennett sabaha kadar şarkı söylesin, beni aya, yıldızlara uçursun, bir zamanlar yaşadığım aşkları yeniden hatırlatsın, kalbimi bıraktığım diyarları getirsin gözümün önüne...o güzel şarkı sözleriyle kalbime dokunsun.



Peyman