MEKANIM DATÇA OLSUN DERKEN...

..""Can Yücel acaba hata mı etti?" diye düşünüyorum günlerdir. Geçen sene Ağustos ayında mezarına yapılan saldırı nedeni ile bu sene anma töreni olmadığı gibi, Can Evi de kapalı bulunuyor. Hangi eller mezara uzandıysa bizi Can Evimizden de vurmayı her seferinde başarıyorlar. Halbuki Datça'da olduğum bu dönemlerde Can Evi'ne gitmek ayrı bir mutluluk oluyordu. Eski Datça'da sokaklarda gezen ve çeşitli nedenlerle eline bir şiir kitabı almayacak çocukların gelen turistlerden para alarak günlük rısklarını çıkarmak için Can Yicel şiirleri okuyarak etrafta dolanması çok hoşuma gidiyor(du) her seferinde.Ama bu sene ailesi haklı olarak "herşey yolunda" imiş gibi davranmak istemediğinden evi ziyarete açmadığı gibi, sessiz bir şekilde andılar mezarı başında Can Yücel'i.



Merak ediyorum, mezarı kıran eller şimdi kimlerle tokalaşıyor,merhabalaşıyor ve gece yattıklarında-bir Allahlar'ı var ise eğer- nasıl gökyüzüne açarak dua edebiliyorlar?

Geçen seneki olayın ardından Güler Yücel Can Yücel'e Bir Name kaleme aldı:

Can'ın Taşını Kırdılar

Yine geldi 12 Ağustos
Yine cırcır böcekleri ötüyor
Bu yıl Ege Denizi senin dediğin kadar sakin değil
Ortalık biraz karışık
Kırdılar taşını
Taşını kırmakla kalmadılar, beni de kırdılar
Bu kırma başka türlü bir kırma
Yalnız sana değil Can'cığım
O canım usta Mehmet Aksoy'un ellerine de vuruldu balyozlar
Dilerim,balyoz vuranların başına bile gelmesin böyle bir şey
Böyle biracıyı tatmasınlar
Ama bilsinler ki, hiç umulmadık yerlerde can buluyor senin şiirlerin
Kuytu bir köşede, bir kayrak taşının üzerinde bu şiirlere rastladığımda,senin sevincini hissediyorum
12 Ağustos'ta yine geleceğiz senin yanına
Ben, Güzel, Su, Hasan, Defne, Ali, Talat, Denis, Neru, Shive, Narayan hepimiz senin ettafında olacağız
Seni sadece o gün anmayacağız; rüzgarla, denizin dalgalarıyla, toprakla, suyla hep anıyoruz bir tanem.



Beni kuzum Datça’ya gömün / Geçin Ankara’yı İstanbul’u! / Oralar ağzına kadar dolu / Alabildiğine de pahalı. / Örneğin Zincirlikuyu’da / Bir mezar 750 milyona. / Burası nispeten ucuzluk, / Ortada kalma tehlikesi de yok. / Hayır, dua istemez / Dediğim gibi, beni Datça’ya gömün / Şu deniz gören mezarlığın orda, / Gömü sanıp deşerlerse karışmam ama!"

Sevgiler
Billur