LEONARD COHEN - OLD IDEAS

BENİM KIRK YAŞIM

Birkaç gün sonra kırk yaşıma gireceğim, darmadağınığım. Check-up için randevu alırken, yeni bir programa geçmem gerektiği söylendiğinden beri gitmeyi erteliyorum. Kırk yaş üstü uygulama farkının sadece mamografi olması bile sakinleşmeme yetmiyor. Üstelik geçenlerde tecrübe ettiğim diş ağrısından üç gün kendime gelemedim. Daha önce böylesine bir acı yaşamamıştım, öleceğim sandım. Çok sevdiğim bir arkadaşımın nikâhına gidemedim, Yonca’nın Altın Defter sunumunu kaçırdım ve bir sürü başka şeyi erteleyip duruyorum. He şeyin suçunu bu yeni yaşa atıyorum.

Kırk yaşıma geldiğimde hayatın tüm sırrını çözmüş olacağımı düşünürdüm küçükken! Otuzlarımı yaşarken hedeflerimi azaltmıştım. Daha olgun, köşelerinden arınmış, hayal kırıklıkları azalmış, acı ile başa çıkabilen, İspanyolca öğrenmiş, bir şarkıyı başından sonuna güzelce söyleyebilen, yiyenlerin ikinci dilimi de istediği kendimin oluşturduğu bir kek tarifine sahip, elimde bitmiş diyebileceğim bir öykü dosyası olan, sporu hiç aksatmayan bir Ben düşlemiştim kırka vardığımda.

Pek ilerleme kaydettiğimi söyleyemem, hatta sürekli cepten yiyorum da denebilir. Kendimi zorla depresyona mı sokmaya çalışıyorum, yoksa yaşadığım buhranı bunun arkasına saklayıp erteliyor muyum, emin değilim ama bardağın dolu tarafına bakmaya da çalışıyorum. Mesela Yonca beni dehşete düşüren diş ağrım için öncelikle şaşırıp ardından şöyle bir yorum yaptı: “Ne kadar şanslısın ki, bugüne kadar böyle bir ağrıyı bilmiyordun.” Düşününce, ferahladım.



Sonra Cohen’in yeni albümünü baştan sona dinledim. Albüm çıktığında CD’sini hemen alabildim. Ve Old Ideas’ı kendime yaş günü/dönümü hediyesi yaptım.

Şimdilik ruhum en çok "Show Me The Place" şarkısınında sakinliyor. Leonard Cohen’in bilgelik dolu tavsiyelerini tüm eslere, tüm notalara, tüm duygulara ulaşana dek, defalarca kulak vereceğim ve bu on parçada ruhumu/ritmimi yeniden bulacağım. Muhteşem bir müzik eşliğinde, daha anlayışlı olmayı deneyeceğim.


Eve geri dönerken üzerimde hiçbir ağırlık taşımadan, kederden arınmış, takım elbise giymiş bir alçakla buluşacağım.



Pişmanlıklarımı onardığımda/yenilediğimde



Unuttuğumda ve bilmediğimde



Darkness’ı dinleyip



Yine de!



Seçmekten yorulmuşken,



Düşüncelerimi iyileştirmeyi denediğimde:



Kendime zarar verirken:



Güzel bir ninni eşliğinde, umut dolu yarınlar geleceğini düşleyerek



Ve kurallara uyarken(!)



Defalarca, defalarca…

Yaşlılığa taviz vermeden, sezgilerimin farkına vararak, diğerkâmlık dolu, keşkelerin ardına gizlenmeyen bir Ben olarak, yepyeni fikirlerle, küllerimden tekrar doğacağım.

Bu albüm için tüm içtenliğimle teşekkür ediyorum L. Cohen. Sizi tekrar sahnede izlemeyi diliyorum.

Zülal Kalkandelen’e de ayrıca teşekkür ederim. Bana neredeyse Leonard Cohen ile bir Paris akşamı yaşamışım gibi hissettirdi. Sitesinde L.Cohen ile yapılan röportajı ve çok daha fazlasını bulabilirsiniz.

Tüm samimiyetimle.

Gülda